โทรหาเรา
+86-18368375685
ส่งอีเมลถึงเรา
sales@zjhaili.cn
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลมีความยั่งยืนแค่ไหน?
2022-10-12
เสื้อผ้าเกือบครึ่งหนึ่งของโลกทำจากโพลีเอสเตอร์ และกรีนพีซคาดการณ์ว่าปริมาณนี้จะเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าภายในปี 2573 เพราะเหตุใด แนวโน้มด้านกีฬาเป็นหนึ่งในเหตุผลหลักที่อยู่เบื้องหลัง: ผู้บริโภคจำนวนมากขึ้นมองหาเสื้อผ้าที่ยืดหยุ่นและทนทานมากขึ้น ปัญหาคือ โพลีเอสเตอร์ไม่ใช่ตัวเลือกสิ่งทอที่ยั่งยืน เนื่องจากทำจากโพลีเอทิลีนเทเรฟทาเลต (PET) ซึ่งเป็นพลาสติกชนิดที่พบมากที่สุดในโลก กล่าวโดยสรุป เสื้อผ้าส่วนใหญ่ของเรามาจากน้ำมันดิบ ในขณะที่คณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (IPCC) เรียกร้องให้มีการดำเนินการที่รุนแรงเพื่อรักษาอุณหภูมิของโลกให้สูงกว่าระดับก่อนยุคอุตสาหกรรมที่ 1.5 °C
หนึ่งปีที่แล้ว องค์กรไม่แสวงหาผลกำไร Textile Exchange ท้าทายบริษัทสิ่งทอ เครื่องแต่งกาย และการค้าปลีกกว่า 50 แห่ง (รวมถึงยักษ์ใหญ่อย่าง Adidas, H&M, Gap และ Ikea) ให้เพิ่มการใช้โพลีเอสเตอร์รีไซเคิล 25 เปอร์เซ็นต์ภายในปี 2563 ซึ่งได้ผลเมื่อเดือนที่แล้ว องค์กรได้ออกแถลงการณ์เฉลิมฉลองว่าผู้ลงนามไม่เพียงแต่บรรลุเป้าหมายเมื่อสองปีก่อนถึงเส้นตายเท่านั้น แต่ยังทำได้เกินเป้าหมายด้วยการเพิ่มการใช้โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลถึง 36 เปอร์เซ็นต์ นอกจากนี้ ยังมีบริษัทอีก 12 แห่งให้คำมั่นที่จะเข้าร่วมการแข่งขันในปีนี้ องค์กรคาดการณ์ว่าร้อยละ 20 ของโพลีเอสเตอร์ทั้งหมดจะถูกรีไซเคิลภายในปี 2573
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลหรือที่เรียกว่า rPET นั้นได้มาจากการหลอมพลาสติกที่มีอยู่แล้วปั่นกลับเป็นเส้นใยโพลีเอสเตอร์ใหม่ แม้ว่าผู้บริโภคจะให้ความสนใจเป็นอย่างมากกับ rPET ที่ทำจากขวดพลาสติกและภาชนะที่ผู้บริโภคทิ้งไป แต่ในความเป็นจริงแล้ว โพลีเอทิลีนเทเรฟทาเลตสามารถรีไซเคิลได้จากวัสดุนำเข้าทั้งหลังอุตสาหกรรมและหลังผู้บริโภค แต่ขอยกตัวอย่าง ขวดโซดา 5 ขวดให้เส้นใยเพียงพอสำหรับเสื้อยืดขนาดใหญ่พิเศษ 1 ตัว
แม้ว่าการรีไซเคิลพลาสติกจะดูเหมือนเป็นความคิดที่ดีอย่างเถียงไม่ได้ แต่การเฉลิมฉลองของ rPET นั้นยังห่างไกลจากความเป็นเอกฉันท์ในชุมชนแฟชั่นที่ยั่งยืน FashionUnited ได้รวบรวมข้อโต้แย้งหลักจากทั้งสองฝ่าย
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลมีความยั่งยืนแค่ไหน?
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิล: ข้อดี
1. ป้องกันไม่ให้พลาสติกถูกฝังกลบและลงสู่มหาสมุทร - โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลช่วยให้วัสดุที่ไม่สามารถย่อยสลายทางชีวภาพมีชีวิตขึ้นมาได้อีกครั้ง มิฉะนั้นอาจไปจบลงที่หลุมฝังกลบหรือในมหาสมุทร จากข้อมูลของ NGO Ocean Conservancy พบว่าพลาสติกจำนวน 8 ล้านเมตริกตันเข้าสู่มหาสมุทรทุกปี นอกเหนือจากประมาณ 150 ล้านเมตริกตันที่หมุนเวียนอยู่ในสภาพแวดล้อมทางทะเลในปัจจุบัน หากเราก้าวต่อไป ภายในปี 2593 จะมีพลาสติกในมหาสมุทรมากกว่าปลา พลาสติกถูกพบในนกทะเลร้อยละ 60 และเต่าทะเลร้อยละ 100 เนื่องจากเข้าใจผิดว่าพลาสติกเป็นอาหาร
สำหรับการฝังกลบ หน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริการายงานว่าการฝังกลบของประเทศได้รับพลาสติก 26 ล้านตันในปี 2558 เพียงปีเดียว สหภาพยุโรปประมาณการจำนวนเงินที่เท่ากันที่สมาชิกจะสร้างทุกปี ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสื้อผ้าเป็นส่วนสำคัญของปัญหา: ในสหราชอาณาจักร รายงานของโครงการปฏิบัติการขยะและทรัพยากร (WRAP) ประมาณการว่าเสื้อผ้ามูลค่าประมาณ 140 ล้านปอนด์ต้องถูกฝังกลบในแต่ละปี “การนำขยะพลาสติกมาเปลี่ยนเป็นวัสดุที่มีประโยชน์เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับมนุษย์และสิ่งแวดล้อมของเรา” Karla Magruder สมาชิกคณะกรรมการของ Textile Exchange กล่าวในอีเมลถึง FashionUnited
2. rPET นั้นดีพอๆ กับโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ แต่ใช้ทรัพยากรน้อยกว่าในการผลิต - โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลเกือบจะเหมือนกับโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ในแง่ของคุณภาพ แต่การผลิตนั้นใช้พลังงานน้อยกว่าร้อยละ 59 เมื่อเทียบกับโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ ตามการศึกษาในปี 2560 โดยสำนักงานสิ่งแวดล้อมแห่งสหพันธรัฐสวิส WRAP ประมาณการการผลิตของ rPET ว่าจะลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ลงร้อยละ 32 เมื่อเปรียบเทียบกับโพลีเอสเตอร์ทั่วไป “หากคุณดูการประเมินวงจรชีวิต rPET ได้คะแนนดีกว่า PET บริสุทธิ์อย่างมาก” Magruder กล่าวเสริม
นอกจากนี้ โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลยังช่วยลดการสกัดน้ำมันดิบและก๊าซธรรมชาติจากโลกเพื่อผลิตพลาสติกมากขึ้น “การใช้โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลช่วยลดการพึ่งพาปิโตรเลียมเป็นแหล่งวัตถุดิบ” เว็บไซต์ของแบรนด์สินค้ากลางแจ้ง Patagonia ซึ่งเป็นที่รู้จักเป็นอย่างดีในการผลิตขนแกะจากขวดโซดาใช้แล้ว ขยะจากการผลิตที่ใช้ไม่ได้ และเสื้อผ้าที่ชำรุด กล่าว “มันควบคุมการทิ้ง ซึ่งจะช่วยยืดอายุการฝังกลบและลดการปล่อยสารพิษจากเตาเผา นอกจากนี้ยังช่วยส่งเสริมกระแสการรีไซเคิลใหม่สำหรับเสื้อผ้าโพลีเอสเตอร์ที่ไม่สามารถสวมใส่ได้อีกต่อไป” ฉลากกล่าวเสริม
“เนื่องจากโพลีเอสเตอร์คิดเป็นประมาณร้อยละ 60 ของการผลิต PET ของโลก – ประมาณสองเท่าของปริมาณที่ใช้ในขวดพลาสติก – การพัฒนาห่วงโซ่อุปทานที่ไม่บริสุทธิ์สำหรับเส้นใยโพลีเอสเตอร์จึงมีศักยภาพที่จะส่งผลกระทบอย่างมหาศาลต่อความต้องการพลังงานและทรัพยากรทั่วโลก” ชาวอเมริกันให้เหตุผล แบรนด์เครื่องแต่งกาย Nau ซึ่งเป็นที่รู้จักในเรื่องการให้ความสำคัญกับตัวเลือกผ้าที่ยั่งยืน
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลมีความยั่งยืนแค่ไหน?
Allbirds แบรนด์รองเท้าที่ขึ้นชื่อเรื่องการผลิตรองเท้าจากวัสดุที่ยั่งยืน ใช้เชือกผูกรองเท้าที่ทำจากขวดพลาสติกรีไซเคิล
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิล: ข้อเสีย
1. การรีไซเคิลมีข้อจำกัด - เสื้อผ้าจำนวนมากไม่ได้ทำจากโพลีเอสเตอร์เพียงอย่างเดียว แต่ทำจากการผสมผสานของโพลีเอสเตอร์และวัสดุอื่นๆ ในกรณีนี้ การรีไซเคิลจะยากกว่าหรือเป็นไปไม่ได้ “ในบางกรณี เป็นไปได้ในทางเทคนิค เช่น ผสมกับโพลีเอสเตอร์และผ้าฝ้าย แต่ยังอยู่ในระดับนำร่อง ความท้าทายคือการหากระบวนการที่สามารถขยายขนาดได้อย่างเหมาะสมแต่เรายังไปไม่ถึงจุดนั้น” Magruder กล่าวกับนิตยสาร Suston เมื่อปีที่แล้ว การเคลือบและการตกแต่งขั้นสุดท้ายบางอย่างบนเนื้อผ้าอาจทำให้ไม่สามารถรีไซเคิลได้
แม้แต่เสื้อผ้าที่เป็นโพลีเอสเตอร์ 100 เปอร์เซ็นต์ก็ไม่สามารถรีไซเคิลได้ตลอดไป มีสองวิธีในการรีไซเคิล PET: ในทางกลไกและทางเคมี “การรีไซเคิลด้วยเครื่องจักรคือการนำขวดพลาสติกมาล้าง ฉีกเป็นชิ้นๆ แล้วเปลี่ยนกลับเป็นชิปโพลีเอสเตอร์ ซึ่งจะต้องผ่านกระบวนการผลิตเส้นใยแบบดั้งเดิม การรีไซเคิลทางเคมีคือการนำผลิตภัณฑ์พลาสติกเหลือทิ้งมาคืนสู่โมโนเมอร์ดั้งเดิม ซึ่งแยกไม่ออกจากโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ สิ่งเหล่านี้สามารถกลับไปสู่ระบบการผลิตโพลีเอสเตอร์ปกติได้” Magruder อธิบายกับ FashionUnited rPET ส่วนใหญ่ได้มาจากการรีไซเคิลด้วยเครื่องจักร เนื่องจากมีราคาถูกที่สุดในทั้งสองกระบวนการ และไม่ต้องใช้สารเคมีอื่นใดนอกจากผงซักฟอกที่จำเป็นในการทำความสะอาดวัสดุป้อนเข้า อย่างไรก็ตาม “ด้วยกระบวนการนี้ เส้นใยอาจสูญเสียความแข็งแรง จึงจำเป็นต้องผสมกับเส้นใยบริสุทธิ์” สำนักงานสิ่งแวดล้อมแห่งสหพันธรัฐสวิสตั้งข้อสังเกต
“คนส่วนใหญ่เชื่อว่าพลาสติกสามารถรีไซเคิลได้ไม่จำกัด แต่ทุกครั้งที่พลาสติกถูกให้ความร้อน พลาสติกก็เสื่อมสภาพ ดังนั้นการทำซ้ำของโพลีเมอร์ในภายหลังจึงสลายตัว และต้องใช้พลาสติกเพื่อผลิตผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพต่ำลง” Patty Grossman ผู้ร่วมก่อตั้งของ กล่าว Two Sisters Ecotextiles ในอีเมลถึง FashionUnited อย่างไรก็ตาม Textile Exchange ระบุบนเว็บไซต์ว่า rPET สามารถรีไซเคิลได้เป็นเวลาหลายปี: “เสื้อผ้าจากโพลีเอสเตอร์รีไซเคิลมีเป้าหมายที่จะรีไซเคิลอย่างต่อเนื่องโดยไม่ทำให้คุณภาพลดลง” องค์กรเขียน พร้อมเสริมว่าวงจรเสื้อผ้าโพลีเอสเตอร์มีศักยภาพที่จะกลายเป็น “ ระบบวงปิด” สักวันหนึ่ง
ผู้ที่ปฏิบัติตามแนวความคิดของกรอสแมนโต้แย้งว่าโลกควรผลิตและบริโภคพลาสติกให้น้อยลงโดยทั่วไป หากสาธารณชนเชื่อว่าทุกสิ่งที่พวกเขาทิ้งไปสามารถนำกลับมารีไซเคิลได้ พวกเขาก็คงไม่มีปัญหาในการใช้ผลิตภัณฑ์พลาสติกแบบใช้แล้วทิ้งต่อไป น่าเสียดายที่มีเพียงส่วนเล็กๆ ของพลาสติกที่เราใช้เท่านั้นที่ถูกนำไปรีไซเคิล ในสหรัฐอเมริกามีเพียง 9 เปอร์เซ็นต์ของพลาสติกทั้งหมดที่ถูกรีไซเคิลในปี 2558 ตามรายงานของสำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกา
ผู้ที่เรียกร้องให้มีมุมมองที่ไม่ค่อยมีการเฉลิมฉลองเกี่ยวกับ rPET ปกป้องว่าแบรนด์แฟชั่นและนักช้อปควรได้รับการสนับสนุนให้ใช้เส้นใยธรรมชาติให้มากที่สุด ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่า rPET จะใช้พลังงานน้อยกว่าในการผลิตโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ถึง 59 เปอร์เซ็นต์ แต่ก็ยังต้องการพลังงานมากกว่าป่าน ขนสัตว์ และทั้งฝ้ายออร์แกนิกและฝ้ายทั่วไป ตามรายงานของสถาบันสิ่งแวดล้อมสตอกโฮล์มในปี 2010
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลมีความยั่งยืนแค่ไหน?
2. กระบวนการรีไซเคิล PET ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเช่นกัน ตามที่ Grossman กล่าว ปัญหาอีกประการหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการรีไซเคิลโพลีเอสเตอร์ก็คือ เศษที่เกิดจากการรีไซเคิลด้วยเครื่องจักรอาจมีสีที่แตกต่างกันออกไป บ้างก็กลายเป็นสีขาวกรอบ ในขณะที่บ้างก็มีสีเหลืองครีม ทำให้ความสม่ำเสมอของสีทำได้ยาก “ช่างย้อมผ้าบางคนพบว่าการย้อมผ้าให้ขาวเป็นเรื่องยาก พวกเขาจึงใช้สารฟอกขาวที่มีคลอรีนเพื่อทำให้สีย้อมผ้าขาวขึ้น” เธออธิบาย “การดูดซึมสีย้อมที่ไม่สอดคล้องกันทำให้ยากต่อการได้รับความสม่ำเสมอของสีแบบแบทช์ต่อแบทช์ และอาจนำไปสู่การย้อมซ้ำในระดับสูง ซึ่งต้องใช้น้ำ พลังงาน และสารเคมีในปริมาณมาก”
นอกจากนี้ การศึกษาบางชิ้นยังชี้ให้เห็นว่าขวด PET ชะล้างพลวง ซึ่งเป็นสารที่ "ทราบกันว่าก่อให้เกิดมะเร็ง" ตามคำพูดของ Textile Exchange บนเว็บไซต์ โดยทั่วไปจะใช้พลวงออกไซด์เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาในกระบวนการผลิตขวด PET และโพลีเอสเตอร์ หน่วยงานด้านสุขภาพทั่วโลกกล่าวว่าไม่มีเหตุผลที่ต้องกังวล เนื่องจากปริมาณน้อยเกินไปที่จะถือว่าเป็นพิษ (PET 500 มก./กก.) อย่างไรก็ตาม Textile Exchange ยกให้ "การค้นหาสิ่งทดแทนพลวง" เป็นหนึ่งใน "ความท้าทาย" ของ rPET
นอกจากนี้ยังมีข้อถกเถียงทางวิชาการเกี่ยวกับการคำนวณการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในการเปรียบเทียบระหว่างโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์กับ rPET “เนื่องจากผลกระทบของชีวิตครั้งแรกของเส้นใยไม่รวมอยู่ในการประเมินด้านสิ่งแวดล้อมโดยรวมของเส้นใยรีไซเคิล หากเป็นเช่นนั้น ผลลัพธ์ก็จะแตกต่างออกไป” ตามรายงานจากสำนักงานสิ่งแวดล้อมแห่งสหพันธรัฐสวิส
3. โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลจะปล่อยไมโครพลาสติก - สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด มีผู้โต้แย้งบางส่วนที่ยืนยันว่า rPET ช่วยป้องกันไม่ให้พลาสติกลงสู่มหาสมุทร ยังคงเป็นเช่นนั้น เนื่องจากผ้าที่มนุษย์สร้างขึ้นสามารถปล่อยเส้นใยพลาสติกขนาดเล็กจิ๋วออกมาได้ ซึ่งเป็นไมโครพลาสติกที่น่าอับอาย จากการศึกษาล่าสุดจากมหาวิทยาลัยพลีมัธ ในสหราชอาณาจักร แต่ละรอบของเครื่องซักผ้าสามารถปล่อยเส้นใยพลาสติกมากกว่า 700,000 เส้นออกสู่สิ่งแวดล้อม บทความที่ตีพิมพ์ในปี 2011 ในวารสาร Environmental Science Technology พบว่าไมโครไฟเบอร์คิดเป็นร้อยละ 85 ของขยะที่มนุษย์สร้างขึ้นบนชายฝั่งทั่วโลก ไม่สำคัญว่าเสื้อผ้าจะมาจากโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์หรือโพลีเอสเตอร์รีไซเคิล ทั้งสองอย่างนี้มีส่วนทำให้เกิดมลพิษจากไมโครพลาสติก
หนึ่งปีที่แล้ว องค์กรไม่แสวงหาผลกำไร Textile Exchange ท้าทายบริษัทสิ่งทอ เครื่องแต่งกาย และการค้าปลีกกว่า 50 แห่ง (รวมถึงยักษ์ใหญ่อย่าง Adidas, H&M, Gap และ Ikea) ให้เพิ่มการใช้โพลีเอสเตอร์รีไซเคิล 25 เปอร์เซ็นต์ภายในปี 2563 ซึ่งได้ผลเมื่อเดือนที่แล้ว องค์กรได้ออกแถลงการณ์เฉลิมฉลองว่าผู้ลงนามไม่เพียงแต่บรรลุเป้าหมายเมื่อสองปีก่อนถึงเส้นตายเท่านั้น แต่ยังทำได้เกินเป้าหมายด้วยการเพิ่มการใช้โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลถึง 36 เปอร์เซ็นต์ นอกจากนี้ ยังมีบริษัทอีก 12 แห่งให้คำมั่นที่จะเข้าร่วมการแข่งขันในปีนี้ องค์กรคาดการณ์ว่าร้อยละ 20 ของโพลีเอสเตอร์ทั้งหมดจะถูกรีไซเคิลภายในปี 2573
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลหรือที่เรียกว่า rPET นั้นได้มาจากการหลอมพลาสติกที่มีอยู่แล้วปั่นกลับเป็นเส้นใยโพลีเอสเตอร์ใหม่ แม้ว่าผู้บริโภคจะให้ความสนใจเป็นอย่างมากกับ rPET ที่ทำจากขวดพลาสติกและภาชนะที่ผู้บริโภคทิ้งไป แต่ในความเป็นจริงแล้ว โพลีเอทิลีนเทเรฟทาเลตสามารถรีไซเคิลได้จากวัสดุนำเข้าทั้งหลังอุตสาหกรรมและหลังผู้บริโภค แต่ขอยกตัวอย่าง ขวดโซดา 5 ขวดให้เส้นใยเพียงพอสำหรับเสื้อยืดขนาดใหญ่พิเศษ 1 ตัว
แม้ว่าการรีไซเคิลพลาสติกจะดูเหมือนเป็นความคิดที่ดีอย่างเถียงไม่ได้ แต่การเฉลิมฉลองของ rPET นั้นยังห่างไกลจากความเป็นเอกฉันท์ในชุมชนแฟชั่นที่ยั่งยืน FashionUnited ได้รวบรวมข้อโต้แย้งหลักจากทั้งสองฝ่าย
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลมีความยั่งยืนแค่ไหน?
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิล: ข้อดี
1. ป้องกันไม่ให้พลาสติกถูกฝังกลบและลงสู่มหาสมุทร - โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลช่วยให้วัสดุที่ไม่สามารถย่อยสลายทางชีวภาพมีชีวิตขึ้นมาได้อีกครั้ง มิฉะนั้นอาจไปจบลงที่หลุมฝังกลบหรือในมหาสมุทร จากข้อมูลของ NGO Ocean Conservancy พบว่าพลาสติกจำนวน 8 ล้านเมตริกตันเข้าสู่มหาสมุทรทุกปี นอกเหนือจากประมาณ 150 ล้านเมตริกตันที่หมุนเวียนอยู่ในสภาพแวดล้อมทางทะเลในปัจจุบัน หากเราก้าวต่อไป ภายในปี 2593 จะมีพลาสติกในมหาสมุทรมากกว่าปลา พลาสติกถูกพบในนกทะเลร้อยละ 60 และเต่าทะเลร้อยละ 100 เนื่องจากเข้าใจผิดว่าพลาสติกเป็นอาหาร
สำหรับการฝังกลบ หน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริการายงานว่าการฝังกลบของประเทศได้รับพลาสติก 26 ล้านตันในปี 2558 เพียงปีเดียว สหภาพยุโรปประมาณการจำนวนเงินที่เท่ากันที่สมาชิกจะสร้างทุกปี ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสื้อผ้าเป็นส่วนสำคัญของปัญหา: ในสหราชอาณาจักร รายงานของโครงการปฏิบัติการขยะและทรัพยากร (WRAP) ประมาณการว่าเสื้อผ้ามูลค่าประมาณ 140 ล้านปอนด์ต้องถูกฝังกลบในแต่ละปี “การนำขยะพลาสติกมาเปลี่ยนเป็นวัสดุที่มีประโยชน์เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับมนุษย์และสิ่งแวดล้อมของเรา” Karla Magruder สมาชิกคณะกรรมการของ Textile Exchange กล่าวในอีเมลถึง FashionUnited
2. rPET นั้นดีพอๆ กับโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ แต่ใช้ทรัพยากรน้อยกว่าในการผลิต - โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลเกือบจะเหมือนกับโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ในแง่ของคุณภาพ แต่การผลิตนั้นใช้พลังงานน้อยกว่าร้อยละ 59 เมื่อเทียบกับโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ ตามการศึกษาในปี 2560 โดยสำนักงานสิ่งแวดล้อมแห่งสหพันธรัฐสวิส WRAP ประมาณการการผลิตของ rPET ว่าจะลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ลงร้อยละ 32 เมื่อเปรียบเทียบกับโพลีเอสเตอร์ทั่วไป “หากคุณดูการประเมินวงจรชีวิต rPET ได้คะแนนดีกว่า PET บริสุทธิ์อย่างมาก” Magruder กล่าวเสริม
นอกจากนี้ โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลยังช่วยลดการสกัดน้ำมันดิบและก๊าซธรรมชาติจากโลกเพื่อผลิตพลาสติกมากขึ้น “การใช้โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลช่วยลดการพึ่งพาปิโตรเลียมเป็นแหล่งวัตถุดิบ” เว็บไซต์ของแบรนด์สินค้ากลางแจ้ง Patagonia ซึ่งเป็นที่รู้จักเป็นอย่างดีในการผลิตขนแกะจากขวดโซดาใช้แล้ว ขยะจากการผลิตที่ใช้ไม่ได้ และเสื้อผ้าที่ชำรุด กล่าว “มันควบคุมการทิ้ง ซึ่งจะช่วยยืดอายุการฝังกลบและลดการปล่อยสารพิษจากเตาเผา นอกจากนี้ยังช่วยส่งเสริมกระแสการรีไซเคิลใหม่สำหรับเสื้อผ้าโพลีเอสเตอร์ที่ไม่สามารถสวมใส่ได้อีกต่อไป” ฉลากกล่าวเสริม
“เนื่องจากโพลีเอสเตอร์คิดเป็นประมาณร้อยละ 60 ของการผลิต PET ของโลก – ประมาณสองเท่าของปริมาณที่ใช้ในขวดพลาสติก – การพัฒนาห่วงโซ่อุปทานที่ไม่บริสุทธิ์สำหรับเส้นใยโพลีเอสเตอร์จึงมีศักยภาพที่จะส่งผลกระทบอย่างมหาศาลต่อความต้องการพลังงานและทรัพยากรทั่วโลก” ชาวอเมริกันให้เหตุผล แบรนด์เครื่องแต่งกาย Nau ซึ่งเป็นที่รู้จักในเรื่องการให้ความสำคัญกับตัวเลือกผ้าที่ยั่งยืน
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลมีความยั่งยืนแค่ไหน?
Allbirds แบรนด์รองเท้าที่ขึ้นชื่อเรื่องการผลิตรองเท้าจากวัสดุที่ยั่งยืน ใช้เชือกผูกรองเท้าที่ทำจากขวดพลาสติกรีไซเคิล
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิล: ข้อเสีย
1. การรีไซเคิลมีข้อจำกัด - เสื้อผ้าจำนวนมากไม่ได้ทำจากโพลีเอสเตอร์เพียงอย่างเดียว แต่ทำจากการผสมผสานของโพลีเอสเตอร์และวัสดุอื่นๆ ในกรณีนี้ การรีไซเคิลจะยากกว่าหรือเป็นไปไม่ได้ “ในบางกรณี เป็นไปได้ในทางเทคนิค เช่น ผสมกับโพลีเอสเตอร์และผ้าฝ้าย แต่ยังอยู่ในระดับนำร่อง ความท้าทายคือการหากระบวนการที่สามารถขยายขนาดได้อย่างเหมาะสมแต่เรายังไปไม่ถึงจุดนั้น” Magruder กล่าวกับนิตยสาร Suston เมื่อปีที่แล้ว การเคลือบและการตกแต่งขั้นสุดท้ายบางอย่างบนเนื้อผ้าอาจทำให้ไม่สามารถรีไซเคิลได้
แม้แต่เสื้อผ้าที่เป็นโพลีเอสเตอร์ 100 เปอร์เซ็นต์ก็ไม่สามารถรีไซเคิลได้ตลอดไป มีสองวิธีในการรีไซเคิล PET: ในทางกลไกและทางเคมี “การรีไซเคิลด้วยเครื่องจักรคือการนำขวดพลาสติกมาล้าง ฉีกเป็นชิ้นๆ แล้วเปลี่ยนกลับเป็นชิปโพลีเอสเตอร์ ซึ่งจะต้องผ่านกระบวนการผลิตเส้นใยแบบดั้งเดิม การรีไซเคิลทางเคมีคือการนำผลิตภัณฑ์พลาสติกเหลือทิ้งมาคืนสู่โมโนเมอร์ดั้งเดิม ซึ่งแยกไม่ออกจากโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ สิ่งเหล่านี้สามารถกลับไปสู่ระบบการผลิตโพลีเอสเตอร์ปกติได้” Magruder อธิบายกับ FashionUnited rPET ส่วนใหญ่ได้มาจากการรีไซเคิลด้วยเครื่องจักร เนื่องจากมีราคาถูกที่สุดในทั้งสองกระบวนการ และไม่ต้องใช้สารเคมีอื่นใดนอกจากผงซักฟอกที่จำเป็นในการทำความสะอาดวัสดุป้อนเข้า อย่างไรก็ตาม “ด้วยกระบวนการนี้ เส้นใยอาจสูญเสียความแข็งแรง จึงจำเป็นต้องผสมกับเส้นใยบริสุทธิ์” สำนักงานสิ่งแวดล้อมแห่งสหพันธรัฐสวิสตั้งข้อสังเกต
“คนส่วนใหญ่เชื่อว่าพลาสติกสามารถรีไซเคิลได้ไม่จำกัด แต่ทุกครั้งที่พลาสติกถูกให้ความร้อน พลาสติกก็เสื่อมสภาพ ดังนั้นการทำซ้ำของโพลีเมอร์ในภายหลังจึงสลายตัว และต้องใช้พลาสติกเพื่อผลิตผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพต่ำลง” Patty Grossman ผู้ร่วมก่อตั้งของ กล่าว Two Sisters Ecotextiles ในอีเมลถึง FashionUnited อย่างไรก็ตาม Textile Exchange ระบุบนเว็บไซต์ว่า rPET สามารถรีไซเคิลได้เป็นเวลาหลายปี: “เสื้อผ้าจากโพลีเอสเตอร์รีไซเคิลมีเป้าหมายที่จะรีไซเคิลอย่างต่อเนื่องโดยไม่ทำให้คุณภาพลดลง” องค์กรเขียน พร้อมเสริมว่าวงจรเสื้อผ้าโพลีเอสเตอร์มีศักยภาพที่จะกลายเป็น “ ระบบวงปิด” สักวันหนึ่ง
ผู้ที่ปฏิบัติตามแนวความคิดของกรอสแมนโต้แย้งว่าโลกควรผลิตและบริโภคพลาสติกให้น้อยลงโดยทั่วไป หากสาธารณชนเชื่อว่าทุกสิ่งที่พวกเขาทิ้งไปสามารถนำกลับมารีไซเคิลได้ พวกเขาก็คงไม่มีปัญหาในการใช้ผลิตภัณฑ์พลาสติกแบบใช้แล้วทิ้งต่อไป น่าเสียดายที่มีเพียงส่วนเล็กๆ ของพลาสติกที่เราใช้เท่านั้นที่ถูกนำไปรีไซเคิล ในสหรัฐอเมริกามีเพียง 9 เปอร์เซ็นต์ของพลาสติกทั้งหมดที่ถูกรีไซเคิลในปี 2558 ตามรายงานของสำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกา
ผู้ที่เรียกร้องให้มีมุมมองที่ไม่ค่อยมีการเฉลิมฉลองเกี่ยวกับ rPET ปกป้องว่าแบรนด์แฟชั่นและนักช้อปควรได้รับการสนับสนุนให้ใช้เส้นใยธรรมชาติให้มากที่สุด ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่า rPET จะใช้พลังงานน้อยกว่าในการผลิตโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์ถึง 59 เปอร์เซ็นต์ แต่ก็ยังต้องการพลังงานมากกว่าป่าน ขนสัตว์ และทั้งฝ้ายออร์แกนิกและฝ้ายทั่วไป ตามรายงานของสถาบันสิ่งแวดล้อมสตอกโฮล์มในปี 2010
โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลมีความยั่งยืนแค่ไหน?
2. กระบวนการรีไซเคิล PET ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเช่นกัน ตามที่ Grossman กล่าว ปัญหาอีกประการหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการรีไซเคิลโพลีเอสเตอร์ก็คือ เศษที่เกิดจากการรีไซเคิลด้วยเครื่องจักรอาจมีสีที่แตกต่างกันออกไป บ้างก็กลายเป็นสีขาวกรอบ ในขณะที่บ้างก็มีสีเหลืองครีม ทำให้ความสม่ำเสมอของสีทำได้ยาก “ช่างย้อมผ้าบางคนพบว่าการย้อมผ้าให้ขาวเป็นเรื่องยาก พวกเขาจึงใช้สารฟอกขาวที่มีคลอรีนเพื่อทำให้สีย้อมผ้าขาวขึ้น” เธออธิบาย “การดูดซึมสีย้อมที่ไม่สอดคล้องกันทำให้ยากต่อการได้รับความสม่ำเสมอของสีแบบแบทช์ต่อแบทช์ และอาจนำไปสู่การย้อมซ้ำในระดับสูง ซึ่งต้องใช้น้ำ พลังงาน และสารเคมีในปริมาณมาก”
นอกจากนี้ การศึกษาบางชิ้นยังชี้ให้เห็นว่าขวด PET ชะล้างพลวง ซึ่งเป็นสารที่ "ทราบกันว่าก่อให้เกิดมะเร็ง" ตามคำพูดของ Textile Exchange บนเว็บไซต์ โดยทั่วไปจะใช้พลวงออกไซด์เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาในกระบวนการผลิตขวด PET และโพลีเอสเตอร์ หน่วยงานด้านสุขภาพทั่วโลกกล่าวว่าไม่มีเหตุผลที่ต้องกังวล เนื่องจากปริมาณน้อยเกินไปที่จะถือว่าเป็นพิษ (PET 500 มก./กก.) อย่างไรก็ตาม Textile Exchange ยกให้ "การค้นหาสิ่งทดแทนพลวง" เป็นหนึ่งใน "ความท้าทาย" ของ rPET
นอกจากนี้ยังมีข้อถกเถียงทางวิชาการเกี่ยวกับการคำนวณการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในการเปรียบเทียบระหว่างโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์กับ rPET “เนื่องจากผลกระทบของชีวิตครั้งแรกของเส้นใยไม่รวมอยู่ในการประเมินด้านสิ่งแวดล้อมโดยรวมของเส้นใยรีไซเคิล หากเป็นเช่นนั้น ผลลัพธ์ก็จะแตกต่างออกไป” ตามรายงานจากสำนักงานสิ่งแวดล้อมแห่งสหพันธรัฐสวิส
3. โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลจะปล่อยไมโครพลาสติก - สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด มีผู้โต้แย้งบางส่วนที่ยืนยันว่า rPET ช่วยป้องกันไม่ให้พลาสติกลงสู่มหาสมุทร ยังคงเป็นเช่นนั้น เนื่องจากผ้าที่มนุษย์สร้างขึ้นสามารถปล่อยเส้นใยพลาสติกขนาดเล็กจิ๋วออกมาได้ ซึ่งเป็นไมโครพลาสติกที่น่าอับอาย จากการศึกษาล่าสุดจากมหาวิทยาลัยพลีมัธ ในสหราชอาณาจักร แต่ละรอบของเครื่องซักผ้าสามารถปล่อยเส้นใยพลาสติกมากกว่า 700,000 เส้นออกสู่สิ่งแวดล้อม บทความที่ตีพิมพ์ในปี 2011 ในวารสาร Environmental Science Technology พบว่าไมโครไฟเบอร์คิดเป็นร้อยละ 85 ของขยะที่มนุษย์สร้างขึ้นบนชายฝั่งทั่วโลก ไม่สำคัญว่าเสื้อผ้าจะมาจากโพลีเอสเตอร์บริสุทธิ์หรือโพลีเอสเตอร์รีไซเคิล ทั้งสองอย่างนี้มีส่วนทำให้เกิดมลพิษจากไมโครพลาสติก
X
We use cookies to offer you a better browsing experience, analyze site traffic and personalize content. By using this site, you agree to our use of cookies.
Privacy Policy
ข่าว
Knowledge sharing of conventional chemical fiber fabrics!2022/04/22POY (pre oriented yarn): it can be elongated and can not rebound. It can not be made into warp or weft alone. It must be combined with other wires and can be elongated by 1.6 times. POY wire is a semi-finished product of low elastic network wire. Typical fabric: washed velvet.
ทำไมผ้าเฟอร์นิเจอร์เช่นผ้าโพลีเอสเตอร์รีไซเคิล2022/04/22โพลีเอสเตอร์รีไซเคิลทำจากของเสียจากผู้บริโภค เช่น ขวดพลาสติก PET ที่มักจะเผาหรือฝังในดิน เมื่อเทียบกับกระบวนการผลิตเส้นใยโพลีเอสเตอร์ใหม่ กระบวนการรีไซเคิลนี้สามารถลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และค่อยๆ ขจัดความต้องการวัตถุดิบใหม่